Wąż zbożowy (Pantherophis guttatus) – gatunek węża z rodziny połozowatych.

Do niedawna klasyfikowany w rodzaju Elaphe. Często występuje dzika hybryda węża zbożowego i węża preriowego (Pantherophis emoryi).

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Ubarwienie niezwykle zróżnicowane, najczęściej występujące to: tło pomaranczowobrązowe, na nim występują czerwone, pomarańczowe lub brązowe plamy w czarnych obwódkach^[3]. W niektórych częściach zasięgu barwa tła może być w różnym stopniu szara^[4]. Brzuch jest zazwyczaj pokryty czarno-białym kraciastym wzorem^[3]. Tęczówka przeważnie ma barwę pomarańczową lub czerwoną^[5]. Całe ciało muskularne^[4].

Zwykle długość ciała wynosi 76–126 cm. Rekordowe osobniki osiągały ok. 180 cm^[4].

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Odżywia się głównie gryzoniami, zjada również ptaki (w tym młode)^[4] i ich jaja^[3], jaszczurki, płazy bezogonowe^[4].

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Składanie jaj trwa od kwietnia do czerwca. Młode wykluwają się od lipca do września. Samica składa jaja raz w roku, jest ich ogółem 7–40^[3], zazwyczaj 7–20. Inkubacja trwa 61–80 dni^[4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Węże zbożowe występują w południowo-wschodnim USA, od południowego New Jersey na południe po Florida Keys i na zachód po wschodnią Luizjanę. Izolowane populacje występują w Kentucky i południowym Arkansas. Gatunek został introdukowany na Karaibach, w niektóre miejsca Europy, na Hawaje i wybrane kontynentalne stany USA. Środowiskiem życia węży zbożowych są lasy sosnowe, specyficzne dla Florydy lasy złożone z tropikalnych drzew wiecznie zielonych (hardwood hammocks), mokradła, namorzyny, pola uprawne i tereny mieszkalne^[3].